Fibromyalgie, ook wel weke delenreuma genoemd, is een vervelende aandoening waarbij de patiënten vaak een chronische pijn in hun spieren en hun bindweefsel hebben. Er is voor deze ziekte nog geen reguliere behandeling gevonden die de patiënt van deze pijn genezen kan (1). Veel van de patiënten zoeken het dan ook in de alternatieve hoek. Eén van de nieuwe methodes waar mensen die last hebben van fibromyalgie hun hoop op gevestigd hebben is biofeedback.
Spierspanning en hersenactiviteit
Biofeedback is een methode waarbij bepaalde signalen uit het lichaam gemeten worden, dat kunnen zaken zijn als temperatuur, hartslag, bloeddruk, hersenactiviteit en ademhaling. Vervolgens wordt er een signaal naar het lichaam teruggekoppeld, vandaar de 'feedback' uit de term 'biofeedback'.
Tijdens een behandeling wordt de relatie tussen de psychische factoren en de lichamelijke reacties daarop in kaart gebracht. Een voorbeeld hiervan is een patiënt die nekpijn krijgt als hij gespannen is. Met biofeedback kan de spierspanning in zijn nek gemeten worden. Door dit continu te meten kan de behandelaar en de patiënt zelf zien of de spanning omhoog of omlaag gaat. Vervolgens wordt er afgesproken dat de patiënt een beloning krijgt als de spanning tot een bepaald niveau daalt. Zo wordt hem aangeleerd om de spanning in zijn nekspieren zelf te verminderen. Als dit in een laboratoriumsetting is gelukt leert de patiënt dit ook in het dagelijks leven toe te passen.
Op deze manier wordt er ook geprobeerd om patiënten met fibromyalgie te helpen. Biofeedback heeft dus niet als doel om de ziekte te genezen, maar eerder om de patiënt meer controle over zijn lichaam en daarmee over zijn pijn te geven. In een Indiaas onderzoek naar het effect van biofeedback werden 30 fibromyalgiepatiënten in twee groepen verdeeld. De eerste groep kreeg zes dagen achtereen een sessie biofeedback, terwijl de andere groep -de controlegroep- zes nepsessies kreeg. Hoewel de beide groepen voor het begin van de behandeling erg op elkaar leken, bleek het dat de patiënten die de echte biofeedback gehad hadden veel minder pijn hadden dan de controlegroep. Het lijkt er dus op dat biofeedback fibromyalgiepatiënten wel degelijk kan helpen in hun strijd tegen de pijn die bij hun ziekte hoort.
Bioresonantie en EMG-biofeedback
Er zijn ook andere voorbeelden van onderzoek waarbij biofeedback inderdaad pijnverlichting voor patiënten met fibromyalgie opleverde (2). Behalve deze veelbelovende resultaten is er echter ook veel kritiek op de biofeedbackmethode, en dan vooral op die van de bioresonantie. Bij deze vorm van biofeedback wordt een EEG (elektro-encefalogram) gebruikt met als doel de patiënt te trainen om hersengolven met een langere golflengte te produceren. Van deze methode kan maar moeilijk vastgesteld worden of hij werkt, en zo ja, wat hij precies doet. Het is namelijk niet echt bekend hoe de golflengte van onze hersengolven ons beïnvloedt. Voor de behandeling van fibromyalgiepatiënten wordt echter vaak gebruik gemaakt van EMG-biofeedback (electromyograph), waarbij sensoren de spierspanning meten. Dit type biofeedback wordt beter begrepen en het wordt door de wetenschappelijke wereld meer geaccepteerd dan bioresonantie. Daarbij helpt deze vorm van biofeedback ook beter dan de EEG vorm van biofeedback voor het verminderen van klachten van fibromylagie (3).
Lees meer:
Fibromyalgie en brainfog
Bronnen:
