Suikerverslaving deel 1: Ben jij een zoetekauw?

Het is allemaal zo gewoon: Bij alles wat we eten, zijn we gewend om op de een of andere manier dit te combineren met suikers. Er zijn namelijk maar weinig voedingsmiddelen te koop waar helemaal geen suikers in verwerkt zitten.

Ook al denken we dat we met mate suikers eten, toch krijgen we meer binnen dan je denkt, en vooral meer dan noodzakelijk.

In ernstige gevallen vraagt het lichaam zelf om meer suikers, wat verschillende oorzaken kan hebben. Dit resulteert in een suikerverslaving, wat verwoestende gevolgen kan hebben voor je algemene gezondheid.

In deze special gaan we eerst bekijken wat suikerverslaving precies is, welke invloed dit kan hebben op je lichaam en natuurlijk wat je zelf kunt doen om dit te vermijden.

Wat is suikerverslaving precies?

Als jij je in de voorgaande situatie prima kunt herkennen, weet je precies wat een suikerverslaving is, ook al noem je het misschien anders: ‘lekkere trek’ of zo… Maar ook ‘lekkere trek’ is in meer of mindere mate ook een vorm van suikerverslaving.

Als we over suikerverslaving spreken, is er een constante drang naar het eten van lekkere dingen die vooral veel suikers bevatten. Er is hier een duidelijk verschil met bijvoorbeeld een nicotineverslaving. De nicotine wordt niet door het lichaam geaccepteerd, en wordt uiteindelijk weer uit het lichaam verwijderd.

Bij een suikerverslaving wordt de ingenomen suiker door het lichaam volledig omarmd en verwerkt. Het lichaam wil dit omzetten in energie, mits dit op dat ene moment nodig is. Wanneer het lichaam geen energie neemt, worden de suikers omgezet naar lichaamsvet, en in de meeste gevallen opgeslagen on de buikstreek.

Daarnaast is het overmatig eten van suikerproducten sociaal gezien meer geaccepteerd dan bijvoorbeeld alcohol- of nicotineverslaving.

Wat gebeurt er in je lichaam?

De onbedwingbare drang om suikers te eten heeft een oorzaak, en dat heeft alles te maken met een complex lichamelijk proces dat Homeostase heet.

Op het moment dat je heel veel suikers eet, signaleert je lichaam dat het bloedglucoseniveau heel hoog is. Als reactie wordt er insuline aangemaakt door de pancreas. Het is deze zelfde insuline die zorgt dat de suiker, in de juiste vorm, bij de diverse lichaamscellen aankomt.

Als er door de cellen geen energie meer gevraagd wordt, dus een lichaam die zich niet inspant, zorgt deze zelfde insuline er voor dat de suiker als lichaamsvet wordt opgeslagen voor later gebruik. Na dit proces is je bloedsuikerspiegel weer normaal.

Het uiteindelijk probleem van de verslaving gebeurt daarna. Want door de overmatige aanmaak van insuline door de hoge suikerinname, wordt overgecompenseerd waardoor je bloedsuikerspiegel een tijdje té laag wordt. En dat is juist het moment dat je lichaam een seintje geeft aan je hersenen: Ik heb suiker nodig! Daarna begint het hele proces weer opnieuw.

In feite houdt het proces zichzelf in stand, tenminste als de suikereter zichzelf niet kan bedwingen.

Naast dit proces, is er nog een andere oorzaak van het verlangen naar suiker. Dit heeft te maken met een structureel tekort aan voedingsstoffen, zoals vitaminen en mineralen, in je lichaam door een levensstijl van fabrieksvoeding, wel of niet voorgebakken, en heel veel suikers.

De benodigde voedingsstoffen zijn smaakloos, dus zoekt het lichaam hierbij een ander product die wél smaak heeft, bij voorkeur een zoet product. Een heel mooi voorbeeld hiervan is magnesium, één van de natuurlijke bestanddelen van chocolade.

Je lichaam heeft magnesium nodig, maar dit heeft voor je lichaam helemaal geen smaak. Je lichaam kan dus geen seintje geven aan je hersenen dat je magnesium nodig hebt. Dat is de reden dat je lichaam gaat vragen om een magnesiumrijk product. Juist ja: Chocolade!

De conclusie die we uit het voorgaande kunnen trekken, is het feit dat het lichaam om suikers vraagt, niet een direct gevolg van de behoefte aan suiker, maar een vertaling van het lichaam dat er een gebrek is aan bepaalde belangrijke voedingsstoffen.

De smaakbeleving

In suikerverslaving speelt de smaakbeleving van de betreffende persoon ook een hele belangrijke rol. Het is wetenschappelijk bewezen dat een persoon met overgewicht een andere smaakbeleving heeft. Obesitas verdooft de smaakpapillen enigszins, waardoor diegene niet goed in staat is om goed te proeven.

Dit leidt tot het feit dat er meer gegeten wordt dan noodzakelijk is om toch te proeven wat men wil proeven. In het geval van suiker speelt dit een extra belangrijke rol. Voor de zoete smaakbeleving is dus meer suiker nodig omdat de smaakpapillen niet goed meer functioneren.

Deze overdaad aan suiker zorgt voor meer overgewicht waardoor de smaakpapillen minder smaak registreren. Een proces wat zichzelf in stand houdt, tenminste als de betreffende persoon geen maatregelen neemt.

Hormonen

Ook je hormonen zijn debet aan het overeten in het algemeen, en speciaal het teveel eten van suikerrijke producten. Het hormoon die direct iets met eten te maken heeft, heet het Leptine-hormoon. Op het moment dat je genoeg gegeten of gedronken hebt, is het juist dit hormoon die aan het lichaam verteld dat het voor nu even genoeg is.

Maar op het moment dat je te weinig van dit honger-hormoon aanmaakt, kun je je voorstellen dat je dus dooreet, omdat je geen stopsein krijgt.

Ook kan er sprake zijn van een zogenaamde Leptine-resistentie. In dit geval reageert het lichaam niet meer op het stopsein, omdat er inmiddels té veel leptine is aangemaakt. Ook dan komt het stopteken niet meer aan in de hersenen, en is het gevaar heel groot dat de betreffende persoon zich gaat overeten.

Resistentie van het lichaam tegen leptine komt heel vaak voor bij mensen met overgewicht. In ‘normale gevallen, wordt de aanmaak van dit hormoon juist gestimuleerd als er sprake is van vetopslag, maar door de overmaat aan vet luistert het lichaam niet meer naar de stopseinen. Hierdoor blijft diegene dooreten, en blijft de trek in voedsel bestaan.

Dit principe is niet alleen een veelvoorkomende oorzaak van suikerverslaving, maar eigenlijk van overeten in het algemeen.

Candida en suiker

Het is een bekend feit dat je suiker, en speciaal in de geraffineerde vorm hiervan, een stof is die het lichaam behoorlijk kan vergiftigen. Een belangrijk voorbeeld hiervan is candida. Candida is een schimmelinfectie die in basis ontstaat vanuit gist.

En de meest belangrijke en grootste voedingsbron van dit gist is….suiker!

De candida is bijvoorbeeld in staat om het lichaam voor de gek te houden, en een seintje naar de hersenen te sturen dat het lichaam nog meer suikers nodig heeft. Deze suikers zijn voor deze ziekmakende candida nodig om te kunnen blijven groeien. Ook dit proces houdt zichzelf in stand, want als de candida groeit, zal ook de vraag naar, en dus de behoefte aan, suiker steeds meer toenemen.

Dit werkt dus ook de suikerverslaving in hand, met als direct geval dat je hierdoor last krijgt van een hardnekkige candidaschimmel.

Als je meer wilt weten over Candida, klik dan hier

Je seksdrive en suiker

Als je denkt dat je door suiker te eten meer energie krijgt, en daardoor dus beter presteert in bed, dan zit je er helemaal naast. Door veel suikers te eten, wordt de vetproductie verhoogd. Deze stijging van je vetpercentage zorgt op zijn beurt weer voor een uitschakeling van het SHBG (het Seks Hormone Binding Globulin) waardoor er een flinke daling ontstaat van de regulerende eiwitten die de productie van testosteron en oestrogeen aan banden legt.

Door een tekort aan deze eiwitten, ontstaat er een overproductie van testosteron en oestrogeen. Dit kan een reden zijn voor een fors lagere seks-drive, acne, onvruchtbaarheid, hartziekten, baarmoederkanker en polycysteuze eierstokken.

Dus suiker is, weliswaar indirect, een grote veroorzaker van een lagere seksdrive.

Andere mogelijke effecten van té veel suiker eten

Naast een grotere kans op Candida, als je te veel suiker eet, liggen er nog veel meer gevaren op de loer. Geen theoretische gevaren die mogelijk op een dag kunnen opduiken, maar reële gevaren die medici dagelijks tegenkomen in hun praktijk. Met name de geraffineerde suikers kunnen een verwoestende invloed hebben op je lichaam. Als je wilt weten waarom en hoe dit precies werkt, lees dan even het artikel hierover, wat ik vorig jaar geschreven heb. Dit is beslist een ‘eyeopener’!

Conclusie en aanbevelingen

Om je een idee te geven over de mogelijk vernietigende werking van suikers, wil ik je een lijstje niet onthouden. Dit lijstje kun je aantreffen in het tweede deel van dit artikel, waarin ik je ook tips ga geven over hoe je een eventuele suikerverslaving kunt doorbreken.

In alle gevallen is het allereerst belangrijk om te erkennen dat je een overmatige behoefte hebt aan suikers. Pas op dat moment kun je maatregelen nemen om de eerder beschreven vicieuze cirkels te doorbreken. Niet alleen voor de genoemde aandoeningen, maar ook voor je algemene gezondheid.

In deel 2  van de special over suikerverslaving, ga ik je vertellen wat nog meer de mogelijke gevolgen kunnen zijn van een overmatige suikerconsumptie en natuurlijk wat je hieraan kunt doen.