klik hieronder om deel 1 te lezen:
Beter zien zonder bril deel 1: Anatomie van het oog (1/2)!
Anatomie van ons oog – Iris en Pupil
De iris en pupil van het oog zijn de meest zichtbare structuren van het oog die mensen onmiddellijk zien wanneer ze naar je kijken. De iris is het gekleurde deel rond de zwarte pupil. Het is een vlakke structuur en elke iris is uniek in zijn kleur, patronen en textuur. Onze twee irissen kunnen ons net zo duidelijk en zeker identificeren als onze vingerafdrukken dat kunnen.
Iris kleur
De kleur van onze ogen is genetisch en blauwe ogen (met weinig pigment) is recessief. Het is niet helemaal duidelijk hoeveel genen bijdragen aan oogkleur. Er zijn drie onafscheidelijk verbonden kleuren in de iris die de kleur van onze ogen lijken te bepalen: blauw, bruin en geel. Het betrokken pigment bij deze kleuren is melanine, de kleur hiervan kan verschillen in kleuren van geel tot zwart. Een iris zonder pigment is lichtblauw, dit kunnen we duidelijk zien in de ogen van een albino persoon.
Bruin is de meest voorkomende oogkleur en groen is de minst voorkomende oogkleur. Er zijn ook ongewone genetische mutaties die de kleuren rood of paars kunnen creëren. De tinten lichtbruin, hazelnootbruin, groen, en grijs zijn gemaakt door verschillende mate van melanine, van verschillende kleuren in verschillende verdelingen in de iris.
Naast wat het pigment dat aanwezig is, wordt oogkleur ook beïnvloed door de aanwezigheid van bloedvaten en de aard van bindweefsel in de iris. Het licht in de omgeving kan iemands subjectieve indruk van de kleur van de ogen van een persoon beïnvloeden, net als dat de kleur van de kleding en sieraden op het bovenlichaam en het gebruik van oog make-up dat kunnen doen. Melanine beïnvloed ook huid- en haarkleur, hoewel de structuur ervan iets anders is dan in de iris.
Pupilgrootte
De iris heeft een opening in het midden dat de pupil word genoemd. Het ziet er zwart uit. In de iris zitten twee kleine spieren:
- Een sluitspier rond de rand van de pupil – Deze spier zorgt ervoor dat de pupil kan vernauwen bij fel licht, dat beperkt de hoeveelheid licht die door de ogen heengaat en uiteindelijk richting de ooglens op het netvlies komt. Het vernauwen van de pupil maakt de iris groter.
- Een dilatatie spier – Radiaal gestructureerd als spaken in een wiel - het vergroot (verwijdt) de pupil bij weinig licht, dit om ervoor te zorgen dat de maximale hoeveelheid licht het oog kan binnendringen. Dit vermindert de grootte van de iris.
De pupil diameter kan variëren tussen de twee en acht millimeter. Dit betekent dat het de hoeveelheid licht die bij het oog binnenkomt met een factor van maar liefst 30 kan veranderen.
Wanneer de oogarts de ogen onderzoekt is het mogelijk dat hij eerst oogdruppels toedient om de pupillen groter te maken. Dit geeft hem of haar een bredere opening waardoor het mogelijk is de structuur van de ogen beter te bekijken.
Pupilgrootte is een factor in LASIK kandidatuur. Ooglasercorrectie gebeurt op het hoornvlies, direct boven de iris en pupil. Als iemands pupillen bij weinig licht verwijden tot een extra groot formaat kan er niet genoeg hoornvlies gebied zijn om duidelijke verbeteringen te garanderen. De pupil zou kunnen verwijden bij licht dat wordt doorgegeven via het onbehandelde hoornvlies gebied, en dit zou voor een vervormde kijk zorgen.
Anatomie van ons oog – Het Netvlies
Het netvlies van het oog zit aan de binnenkant en wordt vaak vergeleken met een camera, en met goede reden. Het is dicht gevuld met lichtgevoelige cellen die beelden ontvangen die door lichtstralen worden binnengebracht. Hier zitten ook de kegels en staafjes.
In de jaren 1990 werd een derde type van netvlies cellen ontdekt - lichtgevoelige ganglioncellen. Deze bemerken het opkomen en ondergaan van de zon en zijn van invloed op het lichaam slaap-wakker patroon. De eerste gepubliceerde studies over deze lichtgevoelige ganglioncellen kwamen in 2000 uit.
Het netvlies(Ongeveer 0,5 mm dik) is de binnenste van drie lagen waaruit de oogbolwand bestaat. De laag buiten het netvlies is het vaatvlies. Het is gevuld met bloedvaten die voedingsstoffen en zuurstof naar het netvlies brengen en de afvalstoffen weer afvoeren. De buitenste laag van de oogbolwand is de sclera, die we in de voorkant zien als het "witte" van het oog en het hoornvlies. Het is een sterke, beschermende laag.
Het glasvocht en het netvlies
Terwijl het vaatvlies de laag is aan de buitenkant van het netvlies zit er op het inwendige oppervlak van het netvlies een vloeistof genaamd glasachtig vocht. Dit is een transparante gel waar licht ongehinderd door kan passeren. Deze gel is het grootste deel van de massa van de oogbol, het vult de relatief grote ruimte tussen de ooglens en het netvlies.
Normaal gesproken hebben we geen besef van het interieur van de oogbol, maar er zijn wel uitzonderingen. Naarmate we ouder worden, krimpt het glasvocht langzaam in en kunnen kleine groepjes van weefsel vormen die een schaduw op het netvlies projecteren. Als je naar verse, nieuwe sneeuw kijkt of naar een straalblauwe hemel zal je deze onregelmatig vormen wel zien al je hier last van hebt. Als jij je probeert te concentreren op die vormen dan zullen ze snel aan de kant gaan.
Anatomie van ons oog – de oogzenuw
De oogzenuw is een dikke bundel van ongeveer 1,2 miljoen individuele zenuwvezels. Dit gaat van het netvlies naar de het gedeelte van de hersenen die over ons gezichtsvermogen gaan en draagt elektrische gegevens die de hersenen zullen interpreteren als afbeeldingen. De afzonderlijke vezels komen uit de lichtgevoelige cellen van het netvlies - de staafjes en kegeltjes. Deze cellen krijgen het licht dat in het oog reist door het hoornvlies, de pupil, de ooglens, en het glasvocht. Ze zetten het licht om in elektrische gegevens zodat de zenuwvezels deze aan de hersenen door kunnen geven.
De oogzenuw vezels reizen in het netvlies en komen samen in de buurt van het centrum. Dit samenkomen vormt de oogzenuw. Op deze plaats zit geen lichtgevoelige cellen, aangezien de zenuwvezels de ruimte innemen. Dit is het blinde gedeelte van het oog. Het is de buurt van de macula. Het netvlies gebied geeft ons onze scherpste, fel licht gezichtsvermogen. We gebruiken het om te lezen of wanneer we ergens mee werken waar kleine details belangrijk zijn.  Glaucoom wordt gedeeltelijk vastgesteld door de aanwezigheid van schade aan de oogzenuw op een punt waar de zenuw het netvlies verlaat.
Twee bloedvaten in de oogzenuw
- De centrale netvliesslagader brengt zuurstof en voedingsstoffen naar het netvlies. De vertakking van de haarvaten is verspreid over het hele netvlies, een verbinding met de haarvaten van:
- De centrale netvlies ader. Deze ader voert afvalstoffen zoals kooldioxide weg van het netvlies.
Klik hieronder om deel 3 te lezen:
Beter zien zonder bril deel 3: Veel komende visuele problemen
