Blaasontstekingen bij mannen

Blaasontstekingen zijn een ernstig gezondheidsprobleem dat elk jaar weer miljoenen mannen over de hele wereld treft. Het is belangrijk dat mannen met een urineweginfectie de oorzaken en behandelingen van deze infectie begrijpen.

Blaasontstekingen zijn de tweede meest voorkomende vorm van infectie bij mannen en vrouwen. Blaasontstekingen zijn alleen in Noord-Amerika al goed voor ongeveer 8,3 miljoen doktersbezoeken per jaar. Echter, slechts ongeveer 20% van alle blaasontstekingen komen bij mannen voor. De hoeveelheid mannen die last hebben van een blaasontsteking word groter naarmate mannen ouder worden.

De oorzaken van blaasontstekingen bij mannen

Normaal gesproken is urine steriel en vrij van bacteriën, virussen, en schimmels. Het bevat gewoonlijk vloeistoffen, zouten, en afvalproducten. Een infectie ontstaat wanneer kleine organismen, meestal bacteriën vanuit het maagdarmkanaal, zich aan de opening van de plasbuis hechten en zich beginnen te vermenigvuldigen. Dit is de buis die de urine vanuit de blaas naar buiten het lichaam draagt.

De meeste blaasontstekingen worden veroorzaakt door Escherichia coli (E. coli) bacteriën, bacteriën die normaal gesproken in de dikke darm zitten.

Als bacteriën zich hechten aan de plasbuis en beginnen te vermenigvuldigen dan kan een infectie optreden. Een infectie beperkt tot de urethra wordt "urethritis" genoemd. Als de infectie zich naar de blaas verplaatst dan treed er een blaasontsteking op, dit wordt ook wel "cystitis" genoemd. Als de infectie niet onmiddellijk wordt behandeld dan kunnen bacteriën verder langs de urineleiders verplaatsen en zelfs de nieren aantasten, dit kan resulteren in een nierinfectie genaamd "pyelonefritis."

Chlamydia en Mycoplasma, allebei micro-organismen, kunnen ook urineweginfecties in mensen veroorzaken. Echter, de ontwikkeling van dit soort infecties is beperkt tot de urethra en het reproductief systeem. In tegenstelling tot E. coli, kunnen Chlamydia en Mycoplasma seksueel overdraagbare infecties zijn, hierdoor is voor zowel de mannelijke als vrouwelijke partner een behandeling vereist.

De urinewegen zijn biologisch gestructureerd om een eventuele infectie af te kunnen weren. De ureters en blaas moeten het voorkomen dat urine tegen de nieren rust en de urinestroom uit de blaas is ontworpen om bacteriën uit het lichaam te wassen. Bij mannen produceert de prostaatklier afscheidingen die een eventuele groei van bacteriën kan helpen voorkomen, daarnaast helpt het immuunsysteem ook nog eens om infectie te voorkomen.

Ondanks deze fysiologische bescherming kunnen infecties nog steeds optreden. Obstructie van de blaas als gevolg van benigne prostaathyperplasie (BPH) kan worden geassocieerd met urinaire stase. Hoewel een oorzakelijk verband moeilijk te bewijzen is wordt van chronische prostaatobstructie gedacht dat dit het risico van urineweginfecties bij oudere mannen met BPH drastisch kan verhogen.

Mannen die besneden zijn lopen minder risico om besmet te raken. Dit komt omdat de bacteriën zich veel gemakkelijker op kunnen hopen in de plooien van de extra huid op de penis, dit geld ook voor mensen die anale seks hebben.

Risico factoren voor mannen

Sommige mannen zijn nu eenmaal vatbaarder voor het krijgen van een blaasontsteking dan anderen. Onregelmatigheden bij de urinewegen die de urinestroom belemmeren (bijvoorbeeld een niersteen) vergroten het risico van een infectie. Een vergrote prostaat kan de doorstroming van urine belemmeren en vertragen, ook hierdoor wordt het risico op infectie groter.

Een veel voorkomende bron van infectie bij mannen zijn katheters of buizen die worden geplaatst in de plasbuis en blaas. Een man die de blaas niet kan legen, bewusteloos is, of ernstig ziek is kan een katheter gebruiken die langer ingebracht blijft. Sommige mannen, vooral ouderen en mensen met aandoeningen van het zenuwstelsel dat zorgt voor een gebrek aan controle van de blaas, kunnen hun leven lang een katheter nodig hebben.

Mannen met diabetes hebben een hoger risico op het ontwikkelen van een urineweginfectie als gevolg van veranderingen in het immuunsysteem. Andere aandoeningen die het immuunsysteem onderdrukken verhogen het risico van een blaasontsteking. Blaasontstekingen kunnen voorkomen bij baby jongens die geboren zijn met abnormale urinewegen, deze moeten soms worden gecorrigeerd met een operatie.

Blaasontstekingen komen minder vaak voor bij jongens en jonge mannen dan bij meisjes en jonge vrouwen.

Terugkerende infecties bij mannen

Bij terugkerende infecties bij mannen komt de laatste infectie voort uit een stam of soort bacterie die iets verschilt van de eerdere infectie. Hierdoor is het een afzonderlijk infectie. Zelfs wanneer meerdere blaasontstekingen achter elkaar worden veroorzaakt door E. coli zijn er altijd kleine verschillen in de bacteriën waardoor er een andere infectie optreedt.

Mannelijke blaasontstekingen zijn vaak het gevolg van een obstakel - zoals een urinesteen of een vergrote prostaat - of een medische procedure waarbij een katheter is gebruikt. De eerste stap is om het geïnfecteerde organisme te identificeren en er geneesmiddelen bij te zoeken waarvoor het gevoelig is. Artsen raden bij mannen een langere therapie aan dan bij vrouwen, dit om te voorkomen dat de infectie zich verspreidt naar de prostaat.

Prostaat infecties (chronische bacteriële prostatitis) zijn moeilijker te genezen dan een blaasontsteking zelf. Dit komt omdat antibiotica niet in staat is om geïnfecteerd prostaatweefsel effectief te behandelen. Mannen met prostatitis hebben vaak behoefte aan een langdurige behandeling met een zorgvuldig geselecteerde antibiotica.

Blaasontstekingen bij oudere mannen worden vaak geassocieerd met acute bacteriële prostatitis, dit kan ernstige gevolgen hebben als het niet onmiddellijk wordt behandeld.

De symptomen van een blaasontsteking

Hoewel de meeste mensen tekenen vertonen van een blaasontsteking en wat ongemak ervaren, hebben niet alle mannen symptomen bij een blaasontsteking. Symptomen kunnen een frequente aandrang tot urineren zijn en een pijnlijk, branderig gevoel in de nabijheid van de blaas of urethra tijdens het urineren.

Het is niet ongebruikelijk dat mannen zich moe, trillerig, en uitgewassen voelen en ook pijn ervaren, zelfs wanneer ze niet urineren. Het is gebruikelijk dat een man met een blaasontsteking slechts een kleine hoeveelheid urine kan afscheiden, ondanks de sterke aandrang om veel meer te urineren.

De urine zelf kan er troebel, melkachtig, of zelfs roodachtig uitzien als er bloed aanwezig is. Normaal gesproken treed er bij een blaasontsteking geen koorts op, zolang de infectie in de urethra en blaas blijft. Als de man wel last krijgt van koorts dan kan dit aangeven dat de infectie zich naar de nieren heeft verspreid. Symptomen van een nierinfectie zijn pijn in de rug of zijkant onder de ribben, misselijkheid, en/of braken.

De diagnose van een blaasontsteking

Om erachter te komen of de urinewegen geïnfecteerd zijn zal de arts een urinemonster testen op bacteriën en pus. Normaal gesproken wordt gevraagd om een urinemonster na het wassen van het genitale gebied en het verzamelen van een monster in een steriele container. Deze methode voorkomt dat bacteriën rond het genitale gebied in het monster komen en op die manier de testresultaten kunnen beïnvloeden. Het monster wordt dan naar een laboratorium gestuurd als de dokter zelf niet de nodige apparatuur heeft om de testen uit te voeren.

In de urinetest wordt de urine getest op rode en witte bloedcellen en op bacteriën. Als er bacteriën aanwezig zijn dan worden deze op een kweek gezet en getest tegen verschillende antibiotica. Hierdoor kunnen mensen snel zien welk medicijn het effectiefst is tegen deze ontsteking.

Sommige microben, zoals Mycoplasma en Chlamydia, kunnen alleen worden opgespoord door specifieke bacteriële culturen. Een arts zal een microbiële infectie vermoeden wanneer een man de symptomen van een blaasontsteking vertoont maar een standaard cultuur geen bacteriegroei weergeeft.

Wanneer de behandeling de infectie niet oplost en wordt herleid tot dezelfde stam van bacteriën dan kan de arts opdracht geven voor nog meer verschillende tests om te bepalen of het lichaam verder gezond is. Een van deze tests is een intraveneus pyelogram, dit zorgt voor röntgenopnamen van de nieren, blaas en urineleiders.

Een ondoorzichtige kleurstof die alleen zichtbaar is op de röntgenfilm wordt geïnjecteerd in een ader en er worden dan röntgenfoto’s genomen. Deze röntgenfoto’s brengt de urinewegen in kaart, hierdoor kunnen zelfs de kleinste veranderingen in de structuur worden ontdekt.

Als de blaasontstekingen blijven terugkeren dan kan de arts ook een echo test aanbevelen. Dit neemt foto's van de echo patronen van geluidsgolven die op interne organen stuiten. Een andere nuttige test is een cystoscopie. Een cystoscoop is een instrument dat bestaat uit een holle buis met meerdere lenzen en een lichtbron, hierdoor kan de arts de binnenkant van de blaas via de urethra bekijken.

Heb je zelf nog aanvullende tips? Laat het mij weten door hieronder een reactie achter te laten!