De hik, wat is het? En hoe kom ik er vanaf?

Een hik, medisch beter bekend als singultus, is een plotselinge, onvrijwillige samentrekking van het middenrif dat op hetzelfde moment optreedt als een samentrekking van het strottenhoofd (larynx) en het compleet sluiten van de stemspleet, hierdoor wordt de inname van lucht tijdelijk geblokkeerd.

De stemspleet is het middelste deel van de larynx, hier bevinden zich de stembanden.

Wat is de hik precies?

Experts zijn niet er niet helemaal zeker van wat de oorzaak van de hik is en waarom we er last van krijgen. De meeste specialisten zijn het erover eens dat ze vaak worden veroorzaakt door kleine maagklachten. Echter, soms wordt er van de hik gezegd dat het een psychologische in plaats van een fysieke oorzaak heeft - maar helemaal zeker weet niemand het.

In de meeste gevallen, lost de hik zich binnen enkele minuten vanzelf weer op zonder enige behandeling. Echter, er zijn gevallen bekend van mensen die jaren last hadden van de hik, soms wel decennia lang. Er is zelfs een paus aan de hik overleden!

De medische definitie is: "Een middenrif spasme veroorzaakt een plotselinge inhalatie die wordt onderbroken door een spastische afsluiting van de glottis en hierna een geluid produceert."

Hikken, dat afzonderlijk of in vlagen op kan treden gebeurt over het algemeen ritmisch – dit betekent dat de pauze tussen elke hik relatief constant blijft. De meeste mensen hebben maar een klein beetje last van hikken. Het doet niet zozeer pijn, maar is vooral vervelend. Echter, langdurig hikken kan een ernstig medisch probleem zijn.

Op dat moment is er een behandeling nodig. Langdurige hik komt bij mannen veel vaker voor dan bij vrouwen. Bij aanvallen langer dan een maand, wordt de hik onhandelbaar genoemd.

Wat zijn de oorzaken van de hik?

Zoals eerder vermeld zijn medische experts er niet zeker van wat de mechanismen zijn die de hik veroorzaken of waarom we ineens last krijgen van de hik. Volgens verschillende onderzoeken en wat feedback van lezers hebben we de volgende omstandigheden, problemen en ziekten in kaart gebracht die voor een hoger risico op het ontwikkelen van de hik zorgen.

• Heet (pittig gekruid) eten zorgt voor irritatie bij ons diafragma zenuw. Ons diafragma zenuw ligt in de buurt van onze slokdarm
• Als er een teveel aan gas in de maag zit die tegen het middenrif drukt
• Wanneer we teveel voedsel hebben gegeten
• Wanneer we te snel eten
• Bij een plotselinge verandering in de gemiddelde temperatuur om ons heen
• Wanneer we koolzuurhoudende drankjes drinken
• Na het eten van droog brood (met verder niets erop)

Daarnaast zijn er nog verschillende andere redenen dat mensen zeggen dat ze last hebben van de hik. Denk eraan dat deze natuurlijk niet voor iedereen gelijk zijn:

• Veel mensen zeggen dat ze na het drinken van alcoholische dranken last krijgen van de hik
• Van sommige medicijnen, zoals opiaten, benzodiazepinen, anesthesie, corticosteroïden, en barbituraten weten we dat deze de hik kunnen veroorzaken

Sommige medische aandoeningen zijn verbonden met het vaker last hebben van de hik, bijvoorbeeld:

• Maag-en darmaandoeningen, zoals IBD (inflammatoire darmziekte), een kleine darmobstructie of GERD (gastro-oesofageale reflux ziekte)
• Aandoeningen van de luchtwegen, zoals pleuritis, longontsteking of astma
• Problemen met het CZS (centrale zenuwstelsel), waaronder een traumatisch hersenletsel, encefalitis, een hersentumor, of een beroerte
• Problemen die de nervus vagus irriteren, zoals meningitis, faryngitis of struma
• Psychologische reacties, zoals intens verdriet, opwinding, angst, stress, hysterisch gedrag, of mentale shock
• Problemen die de stofwisseling beïnvloeden, waaronder hyperglycemie, hypoglycemie, of diabetes

Vaak kan de hik onverwacht optreden en noch de patiënt noch de arts kunnen dan een waarschijnlijke oorzaak vaststellen.

Wat zijn de mogelijke complicaties van de hik?

Zoals al eerder vermeld is de hik vaak gewoon vervelend, mensen hebben er niet echt last van en na een paar minuten is het weer weg. Echter, wanneer een patiënt langdurig last heeft van de hik dan kunnen er zich complicaties voordoen. Denk bijvoorbeeld aan de volgende complicaties bij langdurige hik:

• Gewichtsverlies – In sommige gevallen van de hik is het niet alleen een langdurig probleem, maar zorgt het ook voor erg korte tussenpozen. Hierdoor wordt het moeilijk voor de patiënt om goed te blijven eten. Bij een gebrek aan genoeg voeding kan er gewichtsverlies optreden.
• Slapeloosheid – Indien een langdurige hik aanhoudt tijdens de uren dat iemand normaal gesproken slaapt dan zal de patiënt het moeilijk vinden om te slapen, en/of in slaap te blijven.
• Vermoeidheid – Mensen die last hebben van de langdurige hik kunnen uitgeput worden, vooral als ze niet goed kunnen slapen of goed kunnen eten.
• Communicatieproblemen – Een hardnekkige hik kan het moeilijker maken voor de patiënt om mondeling te communiceren met andere mensen.
• Depressie – Onderzoek toont aan dat patiënten met een langdurige hik hebben een aanzienlijk hoger risico op het ontwikkelen van klinische depressie.
• Postoperatieve wondgenezing – Als een patiënt de hele dag lang hikt dan kunnen postoperatieve wonden niet goed herstellen. Waarschijnlijk zal het veel langer duren om te genezen. Sommige patiënten hebben een verhoogde kans op infecties of een bloeding na de operatie als ze last hebben van een constante hik.

Tests voor patiënten met een langdurige hik

Een aanblijvende hik die minder dan 48 uur duurt is meestal geen reden voor paniek. Deze problemen lossen zichzelf vanzelf vaak wel gewoon weer op. Echter, wanneer je merkt dat je langer dan 48 uur last hebt van de hik dan is het een goed idee om contact op te nemen met jouw huisarts.

Na het gesprek met de patiënt over hun hik, bijvoorbeeld wanneer de hik begonnen is, hoe vaak de patiënt last heeft van de hik, enzovoort, zal de arts waarschijnlijk een algemeen lichamelijk onderzoek uitvoeren. Hierna volgt vaak een neurologisch onderzoek om de volgende punten bij die persoon te controleren:

• De reflexen
• Het evenwicht
• De coördinatie
• Het gezichtsvermogen
• Gevoel van aanraking
• De spierkracht
• De spierspanning

Als de arts meent dat een onderliggende aandoening de oorzaak zou kunnen zijn, dan kunnen de volgende diagnostische tests worden gedaan:

• Beeldvormende diagnostiek – Om te bepalen of er sprake is van anatomische afwijkingen die het diafragma, de nervus zenuwen of het middenrif kunnen beïnvloeden. Denk hierbij aan het nemen van een röntgenfoto van de borst, een CT-scan of een MRI-scan.
• Endoscopische-test – De arts brengt een endoscoop, een flexibele buis met een kleine camera aan het einde van de buis, aan in de keel van de patiënt om de luchtpijp of slokdarm te kunnen controleren.
• Een elektrocardiogram (ECG) – Deze test let op hart-gerelateerde aandoeningen door de elektrische activiteit van het hart te meten.

Wat zijn de mogelijkheden voor de behandeling van de hik?

In de meeste gevallen is er bij de hik geen medische behandeling nodig. Bij de meeste mensen verdwijnen de symptomen van de hik weer naar een paar uur gewoon vanzelf (of soms misschien duurt het wel tot twee dagen).

Tips voor het behandelen van de hik

De meeste mensen denken dat iemand laten schrikken goed zou kunnen werken tegen de hik. Echter, het is wetenschappelijk niet bewezen dat iemand laten schrikken ook maar iets doet tegen de hik. Er zijn echter wel verschillende manieren waarop je zelf problemen met de hik kunt oplossen.

• Neem langzame slokjes ijskoud water
• Houd je adem een korte tijd in, adem uit, doe dit dan weer drie of vier keer - doe dit elke 20 minuten totdat de problemen met de hik voorbij zijn
• Terwijl je slikt, druk je zachtjes tegen je neus aan
• Druk zachtjes tegen het middenrif aan
• Gorgelen met zeer koud water
• Bijten op een citroen
• Neem wat kristalsuiker en slik het (zonder water) door
• Neem een klein beetje azijn in de mond (genoeg om de smaak in de mond te krijgen)
• Adem in en uit in een papieren zak (je moet natuurlijk jouw hoofd nooit met de zak bedekken)
• Ga zitten en druk je knieën zo dicht mogelijk tegen je borst aan als je dat kunt. Doe dit slechts korte periodes met wat pauzes

Als je een onderliggende aandoening hebt die de hik veroorzaakt

Gelukkig kunnen langdurige problemen met de hik worden opgelost als de onderliggende aandoening of ziekte wordt behandeld en / of onder controle wordt gehouden. In sommige gevallen kan de patiënt worden verwezen naar een specialist.

Medicijnen tegen de hik

Voor langdurige hik die problemen oplevert met de kwaliteit van leven van de patiënt kan de arts een geneesmiddel voorschrijven. De volgende medicijnen kunnen worden voorgeschreven als er geen onderliggende aandoening voor de hik kan worden vastgesteld:

• Baclofen (Lioresal) - een spierverslapper
• Chloorpromazine - een anti psychotische medicatie die de hik kan helpen verlichten
• Gabapentine - oorspronkelijk gebruikt voor de behandeling van epilepsie, nu voorgeschreven voor neuropatische pijn. Het kan helpen bij het verlichten van de symptomen van de hik.
• Haloperidol - een antipsychoticum die de symptomen van de hik kan helpen verlichten
• Metoclopramide (Reglan) - een anti-misselijkheid medicatie waarvan bekend is dat het sommige patiënten met de hik kan helpen

De arts zal normaalgesproken een tweeweekse kuur van een lage dosis van de medicatie voorschrijven. De dosering kan geleidelijk worden verhoogd totdat de hik helemaal weg is. Die duur van de kuur is afhankelijk van de ernst van de hik, de algemene gezondheid van de patiënten, en hun leeftijd.

De volgende keer dat je last hebt van de hik heb je in elk geval een paar nieuwe manieren om er van af te proberen te komen! Heb je zelf nog goede tips tegen de hik? Laat het mij weten door hieronder een reactie achter te laten!