De ziekte van Pfeiffer wordt ook wel de 'kusziekte' genoemd omdat het zich door contact met lichaamsvloeistoffen, en dan met name speeksel, verspreidt. De ziekte van Pfeiffer komt het meest voor bij tieners en jonge volwassenen. De symptomen bij kinderen zijn meestal te mild om op te merken en oudere volwassenen hebben doorgaans immuniteit voor het virus.
Maar als je de de ziekte van Pfeiffer actief hebt, weet je dat er iets mis is. Het meest voorkomende symptoom van Pfeiffer is extreme vermoeidheid, die weken, en soms zelfs maanden, kan duren. Gelukkig helpen natuurlijke behandelingen, zoals het innemen van antivirale kruiden, ontstekingsremmende voedingsmiddelen en essentiële oliën, je om door het ongemak heen te komen.
De symptomen van de ziekte van Pfeiffer
Mononucleosis, ook wel de ziekte van Pfeiffer genoemd, is een virale infectie die extreme vermoeidheid, hoge koorts en gezwollen lymfeklieren veroorzaakt. De symptomen van de ziekte van Pfeiffer verschijnen meestal 4 - 6 weken nadat de infectie heeft plaatsgevonden. Deze incubatietijd kan bij jonge kinderen korter zijn.
Veel voorkomende symptomen zijn onder andere:
- extreme vermoeid
- keelpijn
- koorts
- hoofdpijn
- pijn in het lichaam
- gezwollen lymfeklieren in de hals en onder de oksels
- opgezwollen amandelen
- uitslag
- een gezwollen lever en/of milt
Drie veel voorkomende symptomen van de ziekte van Pfeiffer zijn keelpijn, koorts en vergrote en pijnlijke lymfeklieren in de hals. De klinische symptomen van de ziekte van Pfeiffer, en dat artsen helpt het te onderscheiden van andere virale en bacteriële keelinfecties, is echter een ernstige en invaliderende vermoeidheid, die samen gaat met de eerder genoemde symptomen en dat maanden nadat de infectie is verdwenen nog kan aanhouden.
De meeste mensen hebben een ongecompliceerde vorm van de ziekte van Pfeiffer, die binnen enkele weken vanzelf weer verdwijnt; sommigen ontwikkelen echter complicaties, waaronder obstructie van de bovenste luchtwegen, het chronisch vermoeidheidssyndroom, een neurologische ziekte, ernstige hematologische cytopenieën (een vermindering van het aantal bloedcellen), hepatitis en soms een ruptuur van de milt.
Volgens een onderzoek is een spontane ruptuur van de milt een zeldzame complicatie van infectieuze mononucleosis. Het komt bij 0,1% - 0,5% van de patiënten voor. De milt is binnen de eerste 4 - 6 weken na de symptomen van de ziekte van Pfeiffer kwetsbaar voor scheuren. Sommige symptomen van een vergrote milt omvatten pijn en gevoeligheid rond de milt, aan de linkerbovenkant van de buik, indigestie en zich ongemakkelijk voelen tijdens het eten en pijn bij diep ademhalen of bewegen.
Oorzaken en risicofactoren van de ziekte van Pfeiffer
Het Epstein-Barr-virus (EBV) is de meest voorkomende oorzaak van de infectieuze symptomen van de ziekte van Pfeiffer, maar ook andere virussen kunnen deze aandoening ook veroorzaken. EBV (ook wel bekend als het humaan herpesvirus 4) is één van de acht virussen in de Herpesfamilie en het is een van de meest voorkomende virussen bij de mens. Het virus komt over de hele wereld voor. De meeste mensen zijn er op een bepaald moment in hun leven weleens mee besmet geweest. Onderzoekers suggereren dat EBV en andere virussen van de Herpesfamilie in de loop van miljoenen jaren zijn mee veranderd. Gedurende deze tijd hebben ze verfijnde strategieën ontwikkeld om hun overleving en vermogen om zich te verspreiden te versterkrn en aan te passen.
Volgens een onderzoek infecteert EBV ten minste 90% van de wereldbevolking, van wie de meerderheid geen herkenbare ziekteverschijnselen heeft. EBV-infecties bij kinderen veroorzaken meestal geen symptomen of ze zijn zo mild dat ze lijken op de symptomen van een kortdurende kinderziekten. Maar bij 50% van de mensen veroorzaakt een EBV-infectie infectieuze mononucleosis.
De ziekte van Pfeiffer komt het meest voor bij patiënten van 5 - 25 jaar en dan vooral in de leeftijd van 16 - 20 jaar. Ongeveer 1 op de 13 patiënten in deze groep klaagt over een zere keel en pijn in de nek tijdens de episode van Pfeiffer.
EBV-infectie bij adolescenten en jonge volwassenen verspreidt zich voornamelijk door kussen, aldus de onderzoekers. Er is ook gesuggereerd dat geslachtsgemeenschap de transmissie vergemakkelijkt. Hoe pre-adolescente kinderen EBV oplopen is nog onbekend.
Hoe besmettelijk is de ziekte van Pfeiffer?
Het virus dat de ziekte van Pfeiffer veroorzaakt, verspreidt zich meestal door lichaamsvloeistoffen en dan vooral speeksel. Pfeiffer kan zich echter ook tijdens seksueel contact door bloed en sperma verspreiden of tijdens bloedtransfusies en orgaantransplantaties.
De meeste volwassenen worden eens in hun leven wel blootgesteld aan het Epstein-Barr-virus. Ze bouwen antilichamen op en worden immuun, zodat ze de ziekte van Pfeiffer niet opnieuw kunnen krijgen. Hoewel de symptomen van Pfeiffer weer verdwijnen, zal de besmette persoon het virus dat het heeft veroorzaakt altijd blijven dragen. Zodra het virus in je lichaam zit, blijft het daar in een inactieve toestand aanwezig. Het kan ook weer actief worden zonder dat dat symptomen hoeft te veroorzaken. Op dat moment kun je, ongeacht hoeveel tijd er is verstreken sinds de eerste infectie en zonder het zelfs te beseffen het virus aan anderen doorgeven.
Als je weet dat je actieve Pfeiffer hebt, vermijd dan nauw contact totdat je symptomen verdwenen zijn zodat je het niet aan anderen kunt doorgeven. Vermijd kussen en het delen van dingen zoals drinkglazen, rietjes, eetgerei, lippenbalsem of tandenborstels.
Als je een glas met iemand deelt die actieve Pfeiffer heeft, betekent dat niet dat je ook echt symptomen zult gaan ervaren. Het virus verspreidt zich echter via speeksel en andere lichaamsvloeistoffen. Het beste is gewoon om voorzichtig te zijn als je in de buurt bent van iemand met symptomen van Pfeiffer. Omdat het enkele weken duurt voordat de symptomen verschijnen, kan een persoon Pfeiffer verspreiden zonder het te weten. En iedereen die in het verleden het virus heeft gehad, krijgt geen symptomen meer omdat het lichaam immuniteit heeft ontwikkeld. Het zijn dus alleen mensen die nog nooit Pfeiffer hebben gehad die moeten oppassen dat ze het virus niet krijgen.
Hoe lang kan de ziekte van Pfeiffer duren?
De meeste mensen met Pfeiffer worden binnen 2 - 4 weken weer beter, maar de symptomen zoals vermoeidheid, vergrote lymfeklieren en een gezwollen milt kunnen wel enkele weken aanhouden. Soms kunnen symptomen zoals vermoeidheid, spierpijn en de grote behoefte aan slaap wel zes maanden of langer aanhouden en in sommige gevallen zelfs nadat de infectie al is verdwenen.
Net als andere virussen in de herpesfamilie kan EBV in een rusttoestand in het lichaam aanwezig blijven en veroorzaakt het geen symptomen. Het kan op elk moment, vooral in tijden van stress, worden gereactiveerd. Een onderzoek uit 2010 toonde aan dat er een significant verschil was tussen de percentages EBV en reactivatie bij deelnemers met een verhoogd epinefrine- en cortisolgehalte, wat suggereert dat verhoogde niveaus van stresshormonen het slapende virus weer actief kunnen maken.
Chronische actieve EBV is in alle gevallen, behalve voor mensen met immunologische problemen zoals HIV- of transplantatiepatiënten, zeldzaam.
Conventionele behandeling tegen de ziekte van Pfeiffer
Er is geen specifieke behandeling tegen het virus dat Pfeiffer veroorzaakt. Sommige mensen wenden zich tot pijnstillers om de symptomen van de ziekte van Pfeiffer te verlichten. Omdat de ziekte wordt veroorzaakt door een virus is een antibioticum niet effectief.
Er wordt vaak corticosteroïden voorgeschreven om inflammatoire complicaties zoals obstructie van de luchtwegen of auto-immuun verschijnselen te behandelen. Ze worden ook gebruikt om zwelling, roodheid en jeuk te verminderen. Er zijn wel enkele problemen met het gebruik van corticosteroïden. Ze kunnen bijvoorbeeld je weerstand tegen infecties verminderen en infecties moeilijker te behandelen maken. Enkele mogelijke bijwerkingen van het gebruik van corticosteroïden zijn: verhoogde eetlust, indigestie, nervositeit en rusteloosheid.
Pijnstillers die zonder recept te verkrijgen zijn worden vaak gebruikt om sommige symptomen van de ziekte van Pfeiffer, zoals hoofdpijn en pijn in het lichaam en de spieren, te verlichten.
Maar wees je ervan bewust dat wereldwijd een overdosis paracetamol één van de meest voorkomende vergiftigingen is. Volwassenen zouden niet meer dan 4000 milligram acetaminophen per dag moeten innemen en omdat veel medicijnen acetaminophen bevatten, zou je meer kunnen innemen dan je denkt en zeker als je meer dan één soort medicijn per keer gebruikt.
Een ander iets om in gedachten te houden bij het innemen van pijnstillers die je niet krijgt voorgeschreven, is dat alle pijnstillers met de normale functies van het zenuwstelsel interfereren, waardoor de manier waarop onze zenuwen gevoelens van pijn wanneer ze op bepaalde plekken in het lichaam voorkomen communiceren verandert. Wanneer het wordt ingenomen om de pijn, die wordt geassocieerd met de ziekte van Pfeiffer, te verlichten, wat soms weken tot zelfs maanden kan duren, is de kans groot dat je te veel zou innemen wat dan mogelijk weer kan leiden tot meerdere bijwerkingen en zelfs een vergiftiging.
Sommige artsen schrijven, als behandeling tegen de symptomen van Pfeiffer, antivirale middelen zoals aciclovir en valaciclovir voor en dit doen ze vooral in gevallen van ernstige infectieuze mononucleosis. Benader dit soort behandelingen vanwege het potentiële risico op medicijntoxiciteit met de nodige voorzichtigheid.
12 natuurlijke tips en behandelingen tegen Pfeiffer
-
Astragaluswortel
Astragalus is een belangrijk medicinaal kruid dat veel wordt gebruikt in kruidenformuleringen in de traditionele Chinese geneeskunde om een breed scala aan ziekten mee te behandelen. Het is een krachtige immuunversterkende plant die drie uiterst voordelige componenten, saponinen, flavonoïden en polysacchariden bevat. Deze componenten zijn verantwoordelijk voor de antivirale, antimicrobiële en ontstekingsremmende werking van Astragalus.
-
Echinacea
Veel van de chemische bestanddelen van echinacea zijn krachtige stimulatoren van het immuunsysteem en kunnen een aanzienlijke therapeutische waarde bieden. Onderzoek toont aan dat echinacea antivirale effecten heeft en kan worden gebruikt om terugkerende infecties te stoppen. Het helpt ook bij het verlichten van pijn zoals hoofdpijn, keelpijn en pijn in het lichaam.
-
Rauwe knoflook
Rauwe knoflook heeft antimicrobiële en antivirale eigenschappen en daarom wordt het gebruikt om veel infectieziekten te behandelen. Eet dagelijks een teentje rauwe knoflook totdat je symptomen van de ziekte van Pfeiffer weer verdwijnen. Bijt in het teentje om het allicine, de meest nuttige verbinding in knoflook, vrij te laten komen.
-
Zoethout
Zoethoutwortel is vanwege het hoge gehalte triterpenoïde een krachtig antiviraal kruid. Het heeft immunostimulerende effecten en werkt als een middel tegen hoest en keelpijn. Het helpt ook om pijn, wat een veel voorkomend symptoom is van Pfeiffer is te verlichten.
-
Olijfblad
Olijfblad heeft door binnendringende organismen te vernietigen en te voorkomen dat virussen zich vermenigvuldigen en een infectie veroorzaken het vermogen om gevaarlijke virussen te behandelen.
-
Probiotica
Probiotica helpen om de darmen te genezen en ze ondersteunen ook het immuunsysteem. Ze kunnen helpen om het risico op bepaalde infectieziekten te verminderen en de immuunfunctie te verbeteren. Onderzoek wijst uit dat probiotica het risico of de duur van respiratoire infecties kunnen verminderen en dat ze antivirale mechanismen hebben.
-
Vitamine B-complex
B-vitamines helpen vermoeidheid te bestrijden, verhogen de energie, verbeteren de gemoedstoestand en stimuleren de cognitieve functie. Neem een supplement met B-vitamine in of eet voedingsmiddelen zoals wilde zalm, rauwe kaas, rauwe melk, knoflook, zoete aardappelen en bananen die rijk zijn aan B12 en B6.
-
Gezond dieet
Als je last hebt van de symptomen van Pfeiffer, stimuleer dan je immuunsysteem en ondersteun je lichaam met gezond, ontstekingsremmend voedsel. Een ontstekingsremmend dieet omvat voedsel dat rijk is aan omega-3 en antioxidanten en dit zijn voedingsmiddelen zoals groene bladgroenten, bieten, bosbessen, bouillon getrokken van botten, walnoten en wilde zalm.
Voor mensen met aanhoudende vermoeidheid kan het toevoegen van magnesiumrijke voedingsmiddelen nuttig zijn. Deze voedingsmiddelen omvatten spinazie, snijbiet, pompoenpitten, yoghurt en kefir, amandelen, zwarte bonen, avocado's, vijgen en bananen. Magnesium help je om vermoeidheid te overwinnen, je energieniveaus te verbeteren en een gezonde zenuwfunctie te ondersteunen.
-
Bescherm jezelf tegen infectie
Preventie is erg belangrijk als het gaat om de bescherming tegen Epstein Barr-virussen, omdat het virus als je het eenmaal hebt gekregen niet kan worden behandeld. Omdat de ziekte van Pfeiffer erg besmettelijk is, is het het beste voor iedereen die geïnfecteerd is om thuis te blijven van zijn werk of school totdat ze zijn hersteld. Onthoud dat het virus soms ook verspreid kan worden als iemand niet langer symptomen vertoont. Het virus kan het meest waarschijnlijk overleven op objecten die vochtig blijven (zoals tandenborstels).
- Kussen of seks hebben met iemand die geïnfecteerd is, moet je niet doen. Vermijd dit voor ten minste vier weken.
- Vermijd het delen van items die ertoe kunnen leiden dat je in contact komt met speeksel van iemand die geïnfecteerd is, inclusief gebruiksvoorwerpen zoals tandenborstels, bestek, lippenstift, drinkglazen, waterflessen enz.
- Heb veilige seks en beperk het aantal seksuele partners. Gebruik altijd, tijdens elke vorm van geslachtsgemeenschap, een condoom.
- Was altijd na het gebruik van openbare toiletten grondig je handen en let op met douchen na het sporten in een sportschool/fitnesscentrum, of na het beoefenen van contactsporten.
- Eet voedingsrijke voedingsmiddelen die weinig suiker bevatten en vermijd bewerkte voedingsmiddelen en eet in plaats daarvan schone eiwitten, gezonde vetten en antioxidanten uit groenten en fruit. Gebruik gezonde vetten zoals kokosolie of in het wild gevangen vis en voedingsmiddelen met probiotica zoals yoghurt of kefir.
- Zorg om je immuunsysteem te ondersteunen voor voldoende slaap en probeer de stress onder controle te houden. Probeer stressverlichters, zoals het doen van lichte oefeningen, yoga, meditatie, lezen of journaling of gebruik essentiële oliën gebruiken en probeer meer tijd door te brengen in de natuur.
- De volgende antivirale kruiden en supplementen kunnen ook de immuniteit tegen virussen helpen verhogen: vitamine C, echinacea, vlierbessen, calendula, knoflook en Astragaluswortel.
Houd er rekening mee dat iedereen, die in het verleden het virus heeft gehad, geen symptomen meer zal ontwikkelen omdat het lichaam immuniteit heeft ontwikkeld. Het zijn alleen de mensen die nog nooit Pfeiffer hebben gehad die moeten oppassen dat ze het virus niet krijgen. Wees echter zeer voorzichtig wanneer je in de buurt bent van iemand met symptomen van de ziekte van Pfeiffer, want het duurt minstens een paar weken voordat deze niet langer besmettelijk meer zijn. Maar iets dat lastig is aan Pfeiffer is dat zodra het virus zich in je lichaam bevindt, het daar in een inactieve staat aanwezig blijft. Het kan ook weer actief worden zonder symptomen te veroorzaken, maar gedurende deze tijd kun je het virus wel doorgeven aan anderen.
-
Essentiële oliën
Essentiële oliën kunnen je helpen om symptomen van de ziekte van Pfeiffer zoals keelpijn, hoofdpijn, pijn in het lichaam, vermoeidheid en ontsteking te verlichten. Een van de beste essentiële oliën voor een zere keel is tijmolie. Het is een sterke antioxidant en het heeft antimicrobiële eigenschappen. Oregano-olie heeft antivirale effecten, dus kan het worden gebruikt om de verspreiding van Pfeiffer te remmen. Eucalyptusolie kan de immuniteit stimuleren en de luchtcirculatie verbeteren. Lavendelolie kan je helpen om stress te verlichten, zodat je je beter kunt ontspannen en kunt herstellen.
-
Krijg genoeg rust
Als je de ziekte van Pfeiffer hebt, heb je voldoende rust nodig en je lichaam zal dat ook aangeven. Bestrijd de vermoeidheid niet. Doe de hele dag door dutjes en ga vroeg slapen. Doe totdat je je weer beter begint te voelen geen zware fysieke activiteit. Het is ook belangrijk om stress te verminderen, dus overweeg, vooral wanneer je herstelt van Pfeiffer een warm bad te nemen, een opbeurend en inspirerend boek te lezen of deel te nemen aan de hobby's waar je van houdt.
-
Blijf gehydrateerd
Gehydrateerd blijven is belangrijk omdat het helpt bij het verwijderen van gifstoffen uit het lichaam en het genezingsproces versnelt. Vermijd het drinken van sportdranken of vruchtensap. Ze bevatten suiker en chemicaliën die ontstekingen in het lichaam veroorzaken. Dit maakt het moeilijker voor je lichaam om zichzelf te genezen. Het drinken van gewoon water, kokoswater of kruidenthee is prima.
-
Vermijd contactsporten
Omdat de milt vergroot kan raken, is het verstandig om contactsporten totdat de symptomen volledig verdwenen zijn te vermijden.
Tot slot…
De ziekte van Pfeiffer komt regelmatig voor en is, mits behandeld, niet gevaarlijk. Wel is het extreem besmettelijk via lichaamsvloeistoffen. Met name speeksel uitwisselen (dus kussen) is beslist niet aan te raden als jij of je vriend(in) de ziekte van Pfeiffer heeft.
Bronnen
www.mononucleose.org
www.esculape.com/infectio/mni.html
fr.wikipedia.org/wiki/Mononucléose_infectieuse
