De verschillen tussen een blaasontsteking en een vaginale schimmelinfectie

Naar aanleiding van de artikelen die op deze site verschenen kreeg ik van een aantal van de lezers de volgende vraag:

"Wat is nu eigenlijk het verschil tussen een vaginale schimmelinfectie en een blaasontsteking?"

Deze twee aandoeningen hebben inderdaad een aantal symptomen die op elkaar lijken. Dit maakt het echter niet dezelfde aandoening. Eerst zal ik beide aandoeningen kort en bondig toelichten om zodoende het verschil duidelijk aan te geven.

Wat is een blaasontsteking?

Een blaasontsteking is een bacteriële infectie die de urinewegen treft. Indien het de onderste urinewegen treft spreken we van een eenvoudige cystitis of blaasontsteking. Wanneer de bovenste urinewegen getroffen worden staat dit bekend onder de medische naam pyelonephritis (een nierinfectie).

Wat is een schimmelinfectie?

Schimmels komen voor op onze huid en dan vooral in vochtige omgevingen zoals in de mond of de vagina. Ons immuunsysteem zorgt er normaal wel voor dat de groei en verspreiding van deze schimmels onder controle blijft maar indien dit faalt dan kan dit leiden tot infecties.

Schimmelinfecties staan ook bekend onder de namen candida, candidiasis, candidosis, moniliasis of oidiomycosis. Een veel voorkomende vorm is vaginitis.

De symptomen van een blaasinfectie (mannen en vrouwen)

Bij een blaasinfectie zijn de volgende symptomen typerend:

• Een branderig gevoel bij het urineren
• Erg vaak moeten urineren zonder dat daarbij sprake is van vaginale afscheiding
• Pijn boven het schaambeen of in de onderrug
• Troebele urine of bloed in de urine en eventueel een penetrante geur
• Lichte koorts

De symptomen van een schimmelinfectie

Bij een vaginale schimmelinfectie zijn de volgende symptomen typerend:

• Een erg jeukerig en branderig gevoel in de vagina
• Een witte afscheiding
• Een geïrriteerd en pijnlijk gevoel in de vulva

Wie loopt  risico op blaas- of schimmelinfecties?

Blaasinfecties en schimmelinfecties komen vaker voor bij vrouwen vanwege de anatomie van de vrouwelijke urinewegen, de kortere urethra. Blaasinfecties komen het vaakst voor bij seksueel actieve vrouwen. Andere risicofactoren voor het krijgen van blaasinfecties zijn de volgende:

• Blaaskatheterisatie, een medische handeling waarbij een flexibele holle slang in de urineblaas wordt aangebracht, verhoogt het risico op blaasinfecties.
• Een genetische aanleg zorgt er soms voor dat blaasinfecties bij bepaalde families vaker voorkomen.
• Anatomische, functionele of metabolische afwijkingen kunnen het risico ook verhogen.
• Mensen met Diabetes
• Een afwijking waar sommige mensen aan lijden is het niet volledig kunnen leegmaken van de blaas bij het urineren. Ook dit geeft meer risico op blaasinfecties.

Schimmelinfecties komen dan weer vaker voor bij mensen met een verzwakt of onderontwikkeld immuunsysteem, zogenaamde immunocompetente patiënten. Dit zijn onder andere:

• Kankerpatiënten
• Mensen die een transplantatie hebben ondergaan
• Aidspatiënten
• Mensen die een medische ingreep hebben ondergaan
• Zwangerschap en het gebruik van orale contraceptiva (de pil) blijken volgens onderzoek ook het risico te verhogen.
• Diabetes, net zoals bij blaasinfecties
• Het gebruik van antibiotica doodt vaak ook de 'goede' bacteriën' en geven zo een schimmelinfectie soms vrij spel.
• Hormonen-vervangingstherapie en onvruchtbaarheidsbehandelingen kunnen ook aanleiding zijn voor schimmelinfecties.
• Een nat badpak te lang blijven dragen kan ook een risicofactor zijn.

De verschillende behandelingen

Een blaasinfectie wordt normaal behandeld met nitrofurantoin en trimethoprim/sulfamethoxazole.

Veelgebruikte antibiotica zijn onder andere:

• trimethoprim-sulfamethoxazole,
• amoxicillin, Augmentin,
• doxycycline en
• fluoroquinolones.

Phenazopyridine hydrochloride (Pyridium) kan gebruikt worden om het brandende gevoel en het gevoel constant te moeten gaan plassen weg te nemen.

Een schimmelinfectie wordt dan weer in de regel behandeld met antimycotica, schimmelwerende medicatie zoals zalf met clotrimazole of zalf met nystatine, fluconazole en zalf met ketoconazole.

In het bijzonder voor vaginale infecties is een éénmalige dosis fluconazole (150-mg tablet oraal ingenomen erg effectief. Bij zeer ernstige infecties kan amphotericine B, caspofungine, of voriconazole gebruikt worden.

Uiteraard worden deze behandelingen enkel onder begeleiding van een arts opgestart en valt het absoluut af te raden zelf met behandelingen te experimenteren.

Heb jij last gehad van een blaasontsteking of een vaginale schimmelinfectie? Hoe heeft de arts het onderscheid gemaakt tussen de twee? En welke behandeling heb je toen gekregen? Laat het me weten!